Vesta, Snorriebor, Bolle van Zwolle.

Op het moment dat Vesta te koop werd aangeboden stond ik eigenlijk helemaal niet open voor een nieuwe woef. Duitse staande langhaar Ruffles was pas 3 weken eerder ingeslapen en ik had nog zoveel verdriet.

Aangemoedigd door Hubby, mijn man reden we naar Barbara in Boxmeer, ze had Vesta gefokt en samen met haar broer Banco, moeder Kylie en oma Mia liepen we de achtertuin in. Ze rauwste over, door en onder al de speelattributen heen, GEWELDIG!! Vrolijk, ondeugend, wat een feest!! Daarna gingen haar voeten de drinkbak in om af te koelen, zo komisch 😂.

En toch had ik een grote (esthetische) blokkade, nl. de bruine vlek op haar achterste. Achteraf bleek dit één van de raskenmerken te zijn.

Die grappige Vesta bleef bij ons beiden toch door ons hoofd gaan en stuurden Barbara een berichtje met de vraag of ze bereid was om met Vesta naar de Boksheide te komen. In onze eigen omgeving waar ruimte is voor dit formaat honden.

Het was goed geweest om een week de tijd te nemen, haar in onze omgeving enthousiast te zien. Oma Mia en mama Kylie zaten meteen een kip in de tuin achterna, tja het blijven jachthonden 😏. Alle andere Korthals Griffons gingen weer mee met Barbara en Vesta bleef bij ons.

De volgende morgen mee de wei in en dat hummeltje van 9 weken jong liep tegen de stroomdraad aan, dat was niet handig en troostte Vesta. Op de tractor mee en hopla ze was de pijn alweer kwijt of vergeten. Ze kende haar naam al en kwam meteen als je haar met een hoge stem riep in combinatie met in je handen klappen. Vesta…👏. Knap hoor.

Op de tractor, in de auto, in de mand van de fiets, we zetten haar overal in. Al snel was ze groot genoeg en sprong ze zelf in de auto en op de tractor. Jammer maar helaas, de mand op de fiets viel af… Toen ze negen maanden oud was had ze haar eerste ervaringen met de jacht, mee met de mannen, ongeleid projectiel. Nu met haar bijna zes jaar heeft ze veel ervaring opgedaan in het veld en heeft ze een neus voor het ree wildbeheer.

In de auto mee uitstapjes maken is toch wel superleuk, mergelland-, vechtroute, bloembollenvelden en als de mogelijkheid zich voordoet even haar lange benen strekken op de bospaadjes. De Vogezen, waar vrienden wonen down- en up Hillen, dan zien we Vesta haar uithoudingsvermogen verbeteren. Op de vloer achter de voorstoelen is voor het vele bochtenwerk een speciale antislip mat voor mevrouw aangebracht, zo schuift Vesta een stuk minder heen en weer achterin.

Op naar nieuwe avonturen met Snorriebor!