Instagram.

In januari ’25 begint @4kids4wheels BoksheideBuiten op Instagram te volgen en we volgen hun ook . Enige tijd later komt er een oproep van Jacquelien & Niels voorbij met de vraag voor een huurhuis met 3 slaapkamers en reageer hierop. Na enkele uren FaceTimen we en het voelt voor ons allen meteen goed!

De eerste ontmoeting.

Jacquelien schrijft. Het is woensdag 16 april en vanmiddag mogen we de pony’s & paarden van Alexandra ontmoeten aan de Boksheide. Wat hebben we er zin in!

Wanneer we naar de paardenbak lopen, komen ze ons tegelijk tegemoet gelopen. Even snuffelen en aaien en dan mogen we door het hek de bak in. De paarden en pony’s komen ontspannend over en Charlotte (7), onze oudste dochter mag gelijk met Navida gaan wandelen.

Wanneer Navida Charlotte steeds voorbij lijkt te lopen, krijgt ze de tip om het touw wat korter vast te pakken. Zo lopen ze naast elkaar i.p.v. voor en achter elkaar. Dit voelt fijn en zo loopt Charlotte heel wat rondjes door de bak, genietend van het moment. Ik vind het mooi dat Alexandra zo snel durft los te laten en daardoor zie ik de verantwoordelijkheid bij Charlotte toenemen, waar ze van geniet.

Terwijl Niels en Alexandra samen kletsen en alles om hen heen observeren, ontdekken Rafael (2) en Olivia(4) vooral de omgeving.

Samen met Juliëtte (5) loop ik met Floris. Floris is wat kleiner en past mooi naast Juliëtte. Hij straalt ondeugd uit, iets wat Juliëtte ook is. Lief ondeugend pakt hij de capuchon van Juliëtte in zijn mond. Juliëtte vindt het helemaal leuk en hij gaat nog steeds een stapje verder. Even later legt hij zelfs zijn hoofd op haar schouder en lopen ze samen door. Het verbaast me hoe Juliëtte het laat gebeuren en tegelijkertijd geniet van het contact met Floris.

Voor mij persoonlijk is het me teveel wat samenkomt op een moment, 2 paarden, 2 pony’s die ik niet ken. Niels in gesprek met Alexandra, Charlotte zelfstandig wandelend met Navida, Rafaël en Olivia die zich niet bewust zijn van waar ze lopen/rennen en welk geluid ze maken. Ik voel me op zo’n moment meer gespannen en alert, dan relaxt. Ik besluit samen met Juliëtte de bak te verlaten en het weiland in te lopen. Dit biedt meer ruimte om me heen, wat fijner aanvoelt voor mij.

Ik zie de kinderen genieten, de vogels fluiten om ons heen, het is lekker fris en droog. Wat voel ik me gezegend dat ik de kans krijg om deze pony’s te leren kennen komende tijd en dat ik met hen de opleiding tot paardencoach mag gaan doen.

Wordt vervolgd…

De volgende keer ga ik als eerste met Jacquelien aan de slag met de pony’s. Benieuwd? Blijf de blogs lezen!